Beni Eylül Yalnızlığına Gömün

Denize girer gibi girdim
Gözlerinden kalbine
Öyle güzel ki ruhun
Derya içinde derya
Sana kaç defa söyledim
Seninle hayat tatlı bir rüya.

Hiç unutmadım
Bana söyleyemediklerini
Aklından geçenleri biliyorum
Ah! keşke dediğin ne varsa
Hepsini bana ver!
Çok özledim menekşe gözlerini

Eylül nerede diyordun ya gönül;
İşte eylül geldi pencereme, bahçeme
Sen yine de ümitlenme
Nasıl olsa eylül gidecek senden
Bel ki üç gün belki de beş gün sora
Fakat sen onu hep seveceksin gönül
Leyla gibi sevildiğini bilmese de
Aşık maşukunu özler her gece
Kader bahtına gülmese de.

Artık bana söyleme aklından geçenleri
Denize at benden yana ne varsa
Susamış yaralı bir aslanım Tih çöllerinde
Geçmem gerek bu dünya çölünü
Yavuz'un arkasında
Bir Hasan Can olmalıyım bu alemde
Toprağa düşen gazel gibi
Baharda dirilmek için
Ölmeliyim eylülde.

Yine akşam oldu
Sensiz bu şehrin kutu köşelerinde
İda'dan gölgeler iniverdi
Eylül sessizliğinde
Körfezdeki denize
Bulutlar menekşe gözlerini öpüyor
Ben hüzünlü bir akşama dalıyorum
Acılarımı sırtlayarak
Sabahı olmayan geceleri seviyorum
Hayalin benimle biliyorum.

Eylülün sonu hazandır
Mecalsiz yapraklar yerlerde
Gazeller ağlar
Karlı dağlar
Yeryüzünü kaplar
Güz geceleri uzar gider
Her yer Issık gölüne döner
Birde sen yoksan serde
Ne anlamı kalır ömrümün
Artık beni eylül yalnızlığına gömün.

Eylül 2022