Beni en çok gözlerin yordu
Yapayalnız ve umutsuz gözlerin
Ağlıyordu.
Oyuncağını çaldırmış çocuklar gibiydin
Öyle haylaz
Öyle masumdun
Ne desem ki, alınıyordun
Bir şey de diyemedim.
Artık çok uzaktasın.
Ah bir ulaşabilseydim bulutlara
Yağmur olup sel olup yağardım yeryüzüne.
Senin yüzüne
Aşkın yüzüne.
Bak benim de canım çok sıkkın
Ah bir de beni anlasaydın
Üstelik aylardır aramadın
Bekledim seni
Bekledim deliler gibi
Gelmedin, gelmedin be sevgili
Ne diyebilirim ki.
Sen yokken de ben seni sevdim.
Seni hep böyle uzaktan sevdim.
Bir yandan
Cepte hiç kalmadı meteliğim.
Şu sıralar rezil bir fakirlik içreyim.
Bir yandan da
iyi ki yoksun.
Yüreğimde ağrısı asılı eski bir İstanbul sarhoşusun.
Sen İstanbulsuz
Ben parasız pulsuz.
Ne zaman dönüp resmine baksam
Oracıkta oturmuş
ağlıyorsun.
Özledim seni,
Gözlerin bana bakıyordu
Yine beni en çok gözlerin yordu
Yapayalnız ve umutsuz gözlerin
Ağlıyordu.
Kayıt Tarihi : 2.5.2008 16:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!