Beni Duyuyorsan Şiiri - Tuğra Köse

Buz kesen soğukta bi gülüşün, içimi ısıtmaya yeterdi ve sanırım benim buna çok ihtiyacım var…

Çok yalnızım biliyor musun, sensizliği iliklerime kadar hissediyorum…

Sen yokken bile seninle konuşuyorum, belki senin beni duyabilme ihtimalini düşünerek ve milyonda sıfır olduğunu bilerek ama yine de konuşuyorum, siluetini canlandırıyorum hayalimde, gerçekten varmışsın gibi kandırıyorum kendimi ve yine ben inanıyorum…

Biliyorum hiç gelmeyeceksin ve bunu bile bile ben bekliyorum…

Farklı hayatlarda nefes alır olduk, şimdi on yedi yılın hesabını kime nasıl veririm bilemiyorum…

Seni bulabilmeyi ve içimde biriktirdiğim ne varsa sana söyleyebilmeyi diledim Rabbimden şükürler olsun dualarım kabul oldu, ve ben seni hala seviyorum biliyor musun…

Yazıya döktüğüm duygularımı sen bilmeyeceksin belki, ama ben sanki sana mektup yazıyormuşçasına dikkatli ve itinalı yazıyorum…

Hala seni ilk gördüğüm parkta kaldı yüreğim ve ordan da hiç çıkmadı ki zaten, gözlerine o sımsıcacık ellerine hasretim nerdesin?

Sen yoksun ya duygularım bölük pörçük, ben yarım, yürek yorgun, sana kavuşma arzusuyla yanarım…

Yanarım da diyemem kimselere derdimi, diyemem ben bıraktım zerafet dolu ellerini…

Ve yine içimde biriktirdiğim sen varsın bak…Dağ gibi oldun içimde, sığdıramıyorum seni ne yere ne göğe…

Gelirsin bi gün belki diye hep tertipli düzenli olmayı adet edindim kendime sigarayı bile bıraktım inanır mısın…

İhtimal yok hani ama… Allah nasip eder ya, ben umudumu yitirmedim hiç, geldiğinde şöyle sıkı sıkı sarılırsan boynumdan koklarsın belki, o zaman kötü kokmayayım diye hep güzel kokmaya özen gösteriyorum. :( Nerdesin seni çok özledim…

Koca bir ömür tükettim sensiz, boş ve anlamsız.

Beni duyuyorsan… Ölüm gelmeden sen gel…