Beni Duyuyor Musun Şiiri - Yahya Oğuz

Yüzün dupduru, yaklaştırıp yüzüme
Burnumu burnuna dayayarak
Sen de gözlerini ovuştur ve bekle
Bir Amerikan filmi gibi olmalı sahne
Unutulmaz bir replik olmalıyız milyonların diline
Mutlak aşkı söyler gibi ciddi ve ağlayarak
Artık haykırıp şöyle diyesim var
Beni duyuyor musun

Evet, hiç romantik değilim
Ama her bülten pusatlarımı ağlatır
Bütün haberler de hüzne müsait
Bencil değilim gerektiği kadar bile
Bin defa onarılmış, yani bin defa yıkılmış
İnatçı ve hileli çarşılardan geçerim
Çok şey söyleniyor, çok şey manşetlerde
Bilinmezlik üstüne hülyaların kumarı
Ölümsüz sayfalar var ilk çağların lobisi
Sesimin serçeleri ise saf gerçeğin üstüne
Çoğu berbat olan şarkıların üstüne
Kırılacaksan biraz daha dinle
Ben, bir balık olarak biraz sonra öldüm
Uçsam karamsar bir kelebek olurdum
Çok ölümler gördüm, yaşanmamış
Ve çok yaşamlar için ölüm fuzuli
Ağrısını ölçtüm ve borçlu çıktım
Gerçek bir yük gibi omuzlarıma tünedi
Anlatsam belki bir tohum gibi uyanacaktın
Vaktim var gibi, seni sonra öperim
Önce beni duyuyor musun

Yüzüne eğilmiştim ki aklıma geldi
Daha ne kadar dayanır gerçeklik
Ne kadar dayanır nefes gibi yadsınmaya
Heyhat beni haykıracak yalvaç seçti
Sonra sesime hep hüzünle uyandı sabahlar
Düşündüm, içlendim, şaşmaz bir alaşım oldum
Sonra yazgıyı çıplak, utanmaz gördüm,
Umutlarla örtüp duruyordu mahrem yerlerini
Ütopyalarımı kırıp bir çocuk gibi heceledim
Hissetmek düşünmektir gibi kesin
İnsan mağdur bir vaşaktır gibi
Basit ve ufka bakınca lüzumsuz bilgiler
Hissettim ve tasdik ettim kendi sesimi
Yüzünü iyice yaklaştırarak yüzüme
Affet gerçekten güzeldin
Güzelin ötesinde heder olacak bir ateş
Ama uzun uzun baksam uyanacak değildik
Çünkü ideolojiler nedense aşka baskın gelir
Ve cinayet sayılmayacaktı koparıldığımız