Beni Duyun Şiiri - Ersin Çakmak

kulak verin bu sese,kulak verin bu yüreğe,
kulak verin sevdaya,sevgiye,beni duyun.
bakın yine gece oldu,
girmeden ruhuma derin uykum,
duyun artık beni duyun.
biliyorum dinlemeyeceksiniz, anlamayacaksınız,
dinlemeyin siz,
ben bunun için yazıyorum ya zaten,
belki okursunuz belki anlarsınız o zaman,
ben ölünce okuyun,
okuyun da beni mezarımdan duyun.
sordunuz mu neden uğraşırsın bu kadar yazıyla,
neden uyumazsın geceleri, sabahları yaparsın boş sayfalarla,
gülü güneş ile su besler,
baharı çimen ile çiçek süsler,
kışı kar ile soğuk önemli kılar,
benim şiirlerim vardır, beni besleyen beni süsleyen,
beni önemli kılan şiirler.
çok bağırdım sonu olmayan karanlık zamanlarda,
sizlere fısıltı geldi haykırışlarım.
sizlere garip geldi,
nem kokan gecelerde ağlayışım.
bitişimin son anları artık bunlar,tükeniyorum yavaş yavaş,
siz hala o kendi buğulu dunyanızda avunun,
ne olur bir kere beni duyun.
duymayan bir siz kaldınız koca dünya da,
dağlar duydu,
dolunay altında yıldızlarla sohbetimi.
kaldırımlar gördü,
ağlayarak yağmurla dans edişimi,
beslediğim hayvanlarımla avundum yalnız kaldığımda.
hep bir sevdayı düşündüm ağladığım anlarda.
durdurun artık sesini şu salak davulun.
duyun ne olur birazda beni duyun...
dert ortağı olacak bir dost, nerede?
beni benden alacak mazlum bir sevda,nerede?
alsa şiirlerimi yüreğinde beslese, ben sonra ölsem...
yanı başıma kadar geldi ölüm,
siz soğuk gecelerde rakınıza şarabınıza sığının,
günahı besleyin koynunuzda,
beni karıştırmayın, bu kalleş bir oyun,
duyun beni duyun.
gelmeden sonsuza kadar sürecek uykum,
duyun birazda olsa beni duyun...