Direkler devrilmiş haberin varmı
Üstümün yorganı betonlar anne!
Düşümü yitirdim bulanım varmı
Düşmüyor telefon jetonlar anne !
Ocağım bucağım köyüm kalmamış
Dünyadan içecek suyum kalmamış
Otların altında kuyum kalmamış
Duyulmaz avazlar ne tonlar anne!
Kibrit kutusuna dönmüş dökdelen
"Beni duyan varmı" diyor ilk gelen
Kimi ölmüş kimi yaşarken ölen
Ezmiş niceleri betonlar anne !
Ağustosun onyedisi saat üç
Hengameyi anlatması öyle güç
Görüldü binlerce ölümlü sonuç
Yavrusun sımsıkı tutanlar anne.
Sezâîyim hani depremlerdeyim
İçerim yanıyor sersemlerdeyim
Acaba diyor mu ben neredeyim?
Kara toprakları yutanlar anne.
Kayıt Tarihi : 28.8.2021 20:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!