Beni Duyan Oldumu...

Çocukluğum çarpık kentin yitik caddelerinde geçti
Heveslerim vardı geleceğe dair küçük ama gerçekci
Özentilerimde olmadı değil hani...
İlk sigaramı yaktım bir hazan akşamı ilk sevgilinin ardından
Kayıp giden bir hayatımı bağladımıştım oysaki gözlerine
Benim hiç ailem olmadı yanlız büyüdüm kendimle
Biraz acıklı biraz acıtası bir hayatın perdelerini araladım
Sürekli beni üzen kimsesizliğimi paylaştım.
Kaldırım taşları ve iş afişleriyle
Dün gece rüyamda hiç görmediğim ailemi gördüm
Annemde bembeyaz bir elbise babamda ise uzun bir palto
Nede güzeldi Allahım..
Bir tebessüm oldu yüzümde uyandığımda
Kendimi attım sokağa haykırdım dünyaya
Sosuzluğa seslendim
Artık kimsesiz değildim
Umut ettim....
O beyaz elbiseli kadınla, siyah paltolu adam beni duymuştur diye...