Beni düşürdüğün sokağın karanlığı

Can yakan zamana inat..
Umarım diyerekten
Solmuş çiçekler kadar hevessiz güzellik diliyorum sana..
Yüzümden neşeyi,
Gönlümden sevgiyi aldın sen
Bir çocuğun bir tutam hevesinden nefret yolluyorum sana..
Gülüşlerin sabaha kanca atmasın
Kaybolsun korktuğun gecenin karanlığında
Sen parlarken, ben söndüm çünkü
..
Seni sabah güneşi yerine koydum
Fakat doğma bir saf çocuğun daha hayatında
Kör hislerinle uyan günlerine
Senin için saadet dilediğim tanrıdan,
Uzak dur, yorma bir bedeni bencil hayatınla..

Emin olmadığın duygularını canlandıran o şarkıyı açtığında
Her üzdüğün gece ay'a baktığında
Bil ki, fazla güzel bu dünya
Şuan odama yansıyan Ay'ın ışığı kesişmesin seninle
Al şimdi bu kucaklar dolusu nefreti
Bencillik içinde koy acımayan sol yanına..

Harfler nasıl da titriyor elimde
Seni sensiz yaşıyorum
Nefretim bir kez daha aşkımı aştı bu gece
Düşünüyorsundur
belki Mutsuzdur
Fakat yanlışlarınla doğruların doruğunda mutluyum
Beni mutlu edenim var.
Ve sen de bunları hazmedemeyip
Benim gibi saf kandıramayıp döner isen
Gururunu gerçekten ayaklarının altına alıp çiğnersen
Beni düşürdüğün sokağın karanlığına dön.
Çünkü o sokakta senin gururun bitti benim nefretim başladı.
İyi geceler tenimdeki nefrete..