Beni Düşünme (mektup)

Neyi konuşalım istiyorsun, bu geceki yalnızlığımı mı yoksa elimizde yarattığımız beklenmedik ayrılığımızı mı? Söyle, sevecek canımı mı almaya geldin bu vakitte yoksa kaybettiğim mutluluklarımı mı? Sormuyorsun ki, neden sokaklara çıkmıyorum artık, neden aramıyorum seni? Gökyüzündeki yıldızlara bakınca neden ağlıyorum. Kaybettiğim kelimeleri, dizeleri neden yazamıyorum? Çünkü, yaşayamıyorum artık bu odada, rahat yatamıyorum, uyuyamıyorum sevgin diken gibi batarken canıma. Acelem var, koşamıyorum, yetişeceğim bir buluşmaya. Çünkü yalnızım, çünkü sen yoksun, yaşamaya çalıştığım ama yaşayamadığım sensiz hayatta. Üzülme, ben senin yerine de üzüleceğim. Sevme artık beni, ben senin yerine de seveceğim.Yaşanmışlıklarımızı, ayrılığımızı, gelecek günlerin getireceği acıları, hepsini birer birer seveceğim. Seveceğim diyorum işte, seveceğim diyorum sana, beni düşünme. Ayrılığın bu kadar acı olduğunu bilseydim şayet yine geceler gündüz oluncaya kadar seni severdim. Benim aklım seni sevdikten sonra durdu, kalbimse seni sevdikten sonra atmaya başladı.
Yaşamak deniyor buna ama sakın şaşırma, çünkü senden önceki hayatım yaşamak sayılamazdı. Sensizlikten korkacak ne var anlamıyorum, bana geçmiş günlerimizdeki mutluluklar yeter. Yalnızca ölümden korkuyorum, çünkü biliyorum ki sevgim de o gün gömülecek çaresizliğime. Sevgimi artık işitemeyecek insanlar, ağaçlar ve duvarlar; ben bir tek buna ağlıyorum ama gözyaşlarımı sakın silme. Umutsuzluk tırnak içinde yazılmış zaten hayatıma, ayrılık ve keder ise her zerremin içinde işgal ediyor senin için yarattığım sevgiyi. Ama beni düşünme, ben böyle de seni seveceğim. Kime baksam seni görüyorum ve her çehre seni hatırlatsa bile kimse sana benzemiyor, işte bu yüzden şiirlerimi yazarken bir çocuk gibi ağlıyorum. Ama beni düşünme ben böyle de mutluyum, ben böyle de kalbimde seni sevecek bir yan bulurum. Sensiz ne yapacağım diye de düşünmüyorum, zaman zaten götürüyor beni Tanrı'nın çizdiği ve yazdığı kadere. Ama şunu bilmeni isterim ki ben teslim olmadım ve yenik düşmedim senden kalan sevgisizliğe. Bedenim esir kaldı senden kalan ayrılığa ama lüzum yok ellerimi çözmene, tutamayacaksam ellerini. Gözlerimi bana geri verme, göremeyeceksem şayet sevgini.
Yorgunum ve mavinin seni hatırlatması boğuyor sevgimi, ben bu yüzden karanlıklara sığınıyorum. Beni düşünme ben böyle de benden uzak kalan Tanrı'ya herkesten daha yakınım. Biliyorsun ben sevilmediğim yerde duramam, bir teselliyle kendimi avutamam. Ayrılığa bir bahane ile sarılamam, Tanrı'ya dualar ederek ağlayamam. Ama sevgim var benim, beni düşünme, ben senin yarattığın sevgisizlikte asla kaybolmam. Ve biliyorum ki bu mektup asla ulaşmayacak sahibine ama hoşça kal, beni düşünme.