Rüzgâr keskin bir kılıç ve bir ustura ağzı gibi esip
Ne zaman kanatırsa yüreğini
Ve ne zaman dallarından savrularak
-bir intihar anı gibi- boşluğa bırakırsa kendini yaprakların
Ve ne zaman lapa lapa düşerse saçlarına kar
Ve ellerin ne zaman üşür
Ve ne zaman titrerse soğukta yüreğin
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla