ben öleyim İstanbul...
hangi bir yer deme,
senin yağmuruna sarıldım
senin hamurunda yoğruldum.
hayallerim başka bir iklimin güneşinde
yüreğimi sende unuttum...
göçtüm kendimden, senden, ölü düşlere
seni düşlerim.
ne ana kundağı, ne yâr kucağı
iyot kokuşlu nefesinle
beni dizinde uyut..
ne zaman hüzünlensem, sarayburnundan seni seyredirim.
incili gerdanını
okyanus çanağı gamzelerini
bahara düşmüş lale kızılı dudaklarını
deniz mavisi gözlerini...
eyy İstanbul ;
sen, göğüsleri şiir emziren aşk bahçem
ben, sana Üsküdar
ben öleyim İstanbul...
Kayıt Tarihi : 11.6.2023 14:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Özlem saatlerinde yazdım...
![Özdemir Aydın 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/06/11/beni-dizinde-uyut.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!