Beni dinleyenlere gelsin...

Sen bireysin arkadaş!
Kimse yardım etmeden, beynini kullanıp uzuvlarına hüküm verdiğin gibi, kimse olmadan hayatına yön verme kabiliyetine sahipsin de..
Sen oyun hamuru musun ki insanların seni şekillendirmesine müsade edeceksin?
Müsade etmesen bile bu müdahaleyi kafaya mı takıyorsun?
Yapma.
O naçizane beynini bunlara yormak yakışmıyor sana.
Sen, sen olduğun için bende önemlisin.
Başkalarının kuklası olan seni sevmem ben.
Günahınla, sevabınla, doğrunla, yanlışınla kusursuz bir bütünsün.
Bir parçasını çekip alsan, değiştirsen, diğer 999 parçasına yazık olan puzzle gibisin.
Ve o çok bilmiş insanlar var ya...
Konuşmaya bile değmez.
Bizim etrafımızda örnek alınacak değil ibret alınacak insanlar var.
Bakan gözlerin görür olacak farkı farketmen için.
Bakacaksın ki hepsinin beyni aynı fabrika çıkışlı, nato kafa nato mermer, örnek değil ibret alacaksın, sizin gibi olmayacağım ben, diyeceksin.
Yalnız falan da değilsin.
Çok yalnızım diyebildiğin bir kişi bile varsa hayatında, yandaş gördüğün, görmek istediğin kişiye söylüyorsundur bunu.
Ne demek istediğini anlayacağına inandığın için açıyorsundur ağzını.
Ve birileri seni dinlemekten zevk alıyorsa susmayacaksın.
Bıt bıt bıt konuşacaksın.
Şarkı söyleyeceksin, şiir okuyacaksın, bildiklerini anlatacaksın ama susmayacaksın.
Seni dinlemeyip ya da dinler gibi yapıp, anlamak için zahmet etmeyen, bir de sözünü dinletmeye çalışanlara inat sus-ma-ya-cak-sın!
Millet avazı çıktığı kadar boş konuşurken, sen dolu dolu konuşup da kafanı şişirdim demeyeceksin.
Övülüp çıkarıldığın gökleri beğenmeyeceksin, yerin dibini de...
Olduğun yerde kalacaksın.
Dimdik!
Kendin gibi, kendin için...

Çok konuştum yine.
Beni dinleyenlere gelsin...