Beni Dertten Derde Sokar Gözlerin

Bahçeme baharda goncan saçılır
Ferhat misali sevdan dağı deldirir
Zülfünün teline aklımı değdirir
Beni dertten derde sokar gözlerin

Yokluğun koymaz tende derman
Dünyalık uğraşlar vermez aman
Senden kalan ne varsa heman
Siler süpürür gider gözlerin

Hasreti gösterip dara düşürdün
Bendeyi görmeyip hara düşürdün
Ayrılık zincirini başa geçirdin
Vakitsiz bağrımı yakar gözlerin

Bazen gülsem, bazen ağlasam
Bendeki bu dert amansız verem
Ummanda seninle visale ersem
Gönlümün buğusunu siler gözlerin

Dilerim bağrına hasretim düşsün
Dağlarını apansız duman bürüsün
Gönlümün sızısı gönlüne yürüsün
Ayrılık gergefini örer gözlerin

Varsın senden kalan gözyaşı olsun
Avuçlarıma firakın çisesi düşsün
Yıllar bir şerit gibi önümden geçsin
Ömrümün resmini çeker gözlerin

Geçtiği yollarda çiçekler renk renk
Sevdası sırtımda ateşten gömlek
Sönmeyecek lem’ası sonsuza dek
Sevdanın çırasını yakar gözlerin

Rabbim nasip etse huzura varsam
Mahının ışığını her daim görsem
Hayat suyundan doya doya içsem
Vuslatın müjganını yakar gözlerin

Yüce dağlar aramıza pusu kurarsa
Vuslatın sinede onulmaz dertse
Kirpiğin bu deliye kefen biçerse
Bir kuytuda darağacımı kurar gözlerin

10 Nisan 2010 Cumartesi / Kumru