Beni Denizlere Gömün Şiiri - Eray Numan

Beni rüzgarlara gömün
Bilirler onlar, sıkıntıya gelemem.
Toprak sert olur,
Onun göğsü olmadan rahat edemem..

Ölümlünün vasiyetidir
Kimseyi sevmesin,
Sızlatmasın içimi, yavan ellerde.

Beni gökyüzüne gömün,
Bilirler onlar sıkıntıya gelemem.
Martılar tutar ellerimden,
Uçururlar beni sevdiğimin yanına.

Arada yağmurla yağar,
Doluyla dolarım içine,
Kar olduğumda avuçlarına alır beni
Sevip okşar yumuşacık elleriyle..

Beni ateşlere gömün,
Bilirler onlar sıkıntıya gelemem
İz kalmasın yüreğimden,
Yazık olur, daha fazla parçalanmasın.
Birden yok olayım,
Kimsenin ruhu duymasın..

Beni Denizlere gömün.
Bilirler onlar sıkıntıya gelemem.
İnandıklarım kaldı orada,
Özlediğinde Denize baksın,
Baksın da;
Bir zamanlar yakamozlar altında,
Anlattığım masalları hatırlasın.

Beni Denizlere gömün,
Beni Ateşlere gömün,
Beni Rüzgarlara gömün
Beni Gökyüzüne gömün.
Gömün de;
Kimsesiz öldüğüm gelsin,
Her defasında aklına..