Beni de Isıt Soba Şiiri - Ahmet Yozgat

1/:
Tırmandım kaygan yüzlerine,
Ortalıkta ıslık çalan rüzgârların.
Buz gibi kapılarına dayandım
Ak sakallı karların.
Dondu nazik bedenim.
Sonunda, 'Merhaba,' dedi ayaz
Yani geldi kış baba.
Beni de ısıt soba!
2/:
Simetrik kar taneleri
Binip uçan kıratlarına,
Soluk soluğa geldiler uzak ülkelerden,
Oturdular evlerin çatılarına.
Çocukların yazdan kalma elleri,
Giyindiler yünden eldivenlerini.
Sonunda 'Tık tık! ' çalındı kapı
Yani geldi kış baba.
Beni de ısıt soba!
3/:
Köşe başlarını tuttu kardan adamlar,
Çalıp babamızın eski atkısını,
Ve yamalı şapkasını Veli amcanın.
Çağırıp küçükleri yanlarına,
Dondurdular onların minik burunlarını.
Sonunda, 'Vuv! ' diye esti fırtına,
Yani geldi kış baba,
Beni de ısıt soba.
4/:
Bitti sarışın saçlı sonbahar.
Kınalı leylekler göçüp gittiler
Birer birer ılıman diyarlara.
Takvimlerden koptu aralık,
Burunları havuç gibi kızartan ocak,
Kısa boylu şubat ayını buldu.
Göründü karakışın dibi.
Elerimiz tutkal oldu yapıştı,
Kar topuna buz gibi.
Yine dondurdu herkesi kış baba
Beni de ısıt soba!