Korkusuz sanırdım kendimi.. Oysa yanılmışım..
Çocukluk öğretilerine sığınarak sevdiklerime dört elle sarılıp, kaybetmeyi göze alamazmışım, en çok bundan korkarmışım, yeni anlıyorum..
Gözüme sokarcasına hoyrat, dikenli sözlere maruz bırakan, üstelik sevgili değil, ucuz hayatların nesneleriyle bırakıldığımda korkusuzca savunduğum kimliğim, kaybetmekle ödedi hayatım dediğini.. Hayat neydi diye soruyorum şimdi sessizliğinde çam kokularının..
Yıllarla biriktirdiğim değerlerim, inançlarım şimdi üç beş kuruş satılıyor, gözyaşı bile yok karşılığında..
Meğer ben yalanlara dirençli büyütülmemişim..
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Şimdi yaktım, yıktım, savurdum bildiklerimi..
Kaybettim tüm değerlerimi..
Ama yalanı kazandım..
Evet işte bak başardın, beni de herkes yaptın…!okunasi bir anlatim bu duygu ve düsünceleriniz!tebrikler...
http://www.antoloji.com/yakup_icik
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta