Beni de götür Şiiri - Muhammet Faruk Koca

Ben yaranlı bir yürek,
Vurulmuşum bir kere,
Almışım yüreğimi avuçlarıma,
Veriyorum yine kendime,
Şimdi köhne bir ev gibi,
Yalnızlık boğdukça boğuyor beni,
Yarım kalmışlığım var hep bir kenarda,
Nereye baksam aynı hikâye,
Çıkışı yok mudur bu şehrin,
Köhne bir eve sinmişim sanki
Avuçlarımda bir yanılgı bir yalnızlık,
Duvarlar suskun sukut yok gibi,
Avuçlarımın birinde aydınlık diğeri hep karanlık,
Nereye baksam bir kaçış yolu yok bu şehrin,
Beni de götür karanlık,
Hep aydınlıktan katçığın o yere,
Beni de götür.

24/12/07