Öyle hazin bakma gözlerim.!
Nedavetinle ümit tohumları yeşermedi
Damla damla suladın toprağı,kaç mezarbaşında da
Bekâya doğan kimse,fenâya dönmedi
Serpuşları bastım bağrıma,can diye
Yine de dindirmedi, özlem denen ateşi
Bilirdim hayatı,bir nefeslik zan diye
Oysa bir ayrılık dahi kesermiş nefesi.
Bizler misafiriz,gidenler mihmandar
Gel de ölüm, bunu kalbime anlat
Hanların en büyüğü,yüreğime artık dar
Topraktan örülmüş saraya,visalimdir saltanat.
Ey yalan dünyanın üstûresi hayat!
Beni de geçmişine kat..!
Kayıt Tarihi : 20.1.2013 20:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!