Ey niyazdar bülbülüm; nedir senin figânın?
Böyle dertli bir gönül, yok Rabbin cihanında,
İki göz iki çeşme, ağlamaklı her anın,
Kuş uçmaz kervan geçmez, böyle metruk hanında.
Sabahın seher vakti, söyleşirsin gülünle,
Deyiversen ne varsa, dertlerini dilinle,
Eğer görse hüznünü; hemhâl olur seninle,
Belki de kabul eder, içi buruk bir anda.
Feryadına kat beni, şekvana ortak eyle,
Derdimizi sen anlat, istidadın diliyle,
Alsın gül derdimizi, Hakk’a sunsun eliyle?
Bak Rabb’im kabul etti, kul olduk divanında.
Ey bülbülüm sen güle, maruzatta bulundun,
Bu halinle o gülün, kölesi ve kuluydun,
İkimizin derdini, dil döktün öyle sundun,
Hak iltimas buyurdu, bulunduk cinanında.
İzmit
27.03.2012
Kayıt Tarihi : 27.3.2012 15:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
beğeniyle okudum
sağlıcakla kalın
şiiri 10 ile destekliYORUM....
TÜM YORUMLAR (18)