Beni de Al Yanına Şiiri - Memur Zeki

uzandım toprağa
ve gözlerimi çevirdim masmavi gökyüzüne
gözlerinin yerine
başımı dayadım otlara omuzunun yerine
ve dinledim çimenin sesini nefesinin yerine
at kişnemeleri uzaktan uzağa şen kahkahalarını andırdı bana
ağaç yaprakları üstüme düştükçe
parmakların geziniyordu sanki tenimde.
rüzgar salladıkça çimenleri
papatyaları gördüm çimler arasında.
ne çoktular ve ne de çok yakışırdı saçlarına,
sarı beyaz papatyalar
ağaçtaki tomurcukların patlamasını duydum ara sıra,
hıçkırıklarını andırır.
ardından çiçek açmalarını gördüm, geçmiş sohbetlerimize benzer.
meyveye durmuş kiraz, dudaklarını hatırlatır.
öpmeme engel olma...
kırmızı kırmızı dudağın gibi sıcak, dudağın gibi al...
bitmedi mi yolculuğun artık.
bitmedi mi küskünlüğün bana.
hadi! lütfen! beni yanına al.

seni hissetmekteyim uzandığım bu topraklar üzerinde
dizlerin ağrıyınca haber ver.
gözlerini çekmek istediğinde bakışlarımdan,
bir bulut göster.
omuzun sancırsa, ağırlaşan başımdan,
elma dalı gibi bedenin silkinsin yeter.
hızla hareket eden kanım dalga dalga yayılmakta bedenine.
ağacın köklerini saldığı gibi toprağa.
ellerim dağıtmakta saçlarını, rüzgarın savurduğu papatyalar gibi.
şen kahkahalarınla yaklaşmakta sesin dolu dizgin.
boz,kır, doru atlar gibi.
yapraklar hızla düşmeye başladı üzerime.
sanki tokatlar gibi.
tomurcuklar meyveye döndü çoktaan
pembe yanaklar gibi.
kirazlar düşüyor dalından üzerime üzerime
sanki kan damlar gibi yüreğime.
kanatma bu yüreği
hadi beni de yanına al...