Kalbimin hassas olduğunu bildiğin müddetce kırmaya devam edeceksin bilirim...
Sonbaharda solan çicekler gibi üzecek dökülen yapraklar gibi gururumu inciteceksin...
Davranışların değişmeyecek, üzüdüldüğün şeylerin acınını tek tek çekdireceksin...
Bana karşı, tavrın sana çok mantıklı gelecek, içten içe kendini bitireceksin
Ve beni çok üzeceksin
Beraber olan günlerimizi bi kenara koyup, bensizliği düşüneceksin...
Beni gördüğünde mutlu olduğunu unutup, hüznü yanımda yaşayacaksın... Yaşatacaksın...
Sesimi duymayıp duygularımı görmeyeceksin...
İçten kızgınlığınla kelimeler sarfedeceksin...
Ve beni çok üzeceksin
Bi kafede otururken, üzerine çay dökülecek...
Sen gülümseyerek yüzüme bakacak, bişey olmadı diyeceksin..
Keşke.. keşke geri dönebilsem dedirticek, yokluğunu bi hayli belli ettireceksin...
Hatıralarının olduğu yerlerden uzak duracak yokluğunu öyle sineye çekeceğim...
Ve üzüleceğim...
Artık ayrılık kelimesi akıllarda yerini alacak, ciddi düşünceler icine gireceksin...
Beni, hatıraları, sevgiyi unutup, yarınları düşüneceksin...
Gözlerimdeki sevgiye yalan deyip, varlığını susturacaksın...
Bir hafta içinde düşünüp, beni terkedeceksin..
Ve...
Sözlerime inanmayıp, beni yaşamın derinliklerinde öldüreceksin...
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta