Beni Bulan Benin Yağmurusun Aşka Zi ...

Yagmurun mir sevdasını,“düş “ toprağıma taşıyordun.
Gözlerinde nem yoktu. Yoksul kalmış yüreğime zengin özlemlerinle geldin.
-Buhurun elleriyle geldin.Minicikti ıslak hayallerinin elleri. Bir bebektin yağmura.Bense bulutun tüm gerçeklerini saklıyordum.

Nazlanmıştı hislerin yağmur bulutuna.Aşka hazır bir ruhun ortasındaydın. Nadaslarım ağlıyordu.
-Yaralarımı kapatacak sağanak tutkuların gerekti.

-Cilve yaptı gün görmüşlüğün.Sislerimden kaçmıştın.Ya da sislerimi siyah gelinlikli yaradan ürkmüştün.

Sızlandı yağmurlarım seni beklediğim aşk gecelerinde.
Ay yüzünü dilek yaptım baş harfin yerine.
Bir umudun spermi düşlerini hamile bıraktı. Gayrı rahminde yarınlarımızın aşk bebeği var.
-İç içe geçmiş özlemlerimize büyüyor.
Ruhu saklı hikayemizin minimizelerinde dilden düşmüyor gerçeğimiz.
-Yokuşlarını sunmuyordu hayat. Kapanmış yaramın sol virajında devrilmiyordu ayrılıkların vagonu.
Beni sana taşıyordu taş bağrımın ağrıları.
Acılarıma kadar senindim artık. Nemli gözlerimden okunan türküleri bakarak dinliyordun.
Aramıza yağmur girmişti. İliklerimize kadar ıslanmıştık aşka.
Zind ile Zinde’nin mistik sevilerinde saki sendin. Mey sunmaya gerek yoktu,sarhoştum sana.

-Ebruli gönül yatağındaydı duygularım. Uyutmuştun beni dünyanda. Uyanmak istemedim gecelerinde.

-Yagmur vardı aramızda sırılsıklam olmuştuk. Sırlarımıza kadar uslanmış bir dünyamız akıyordu.

-Makro ve mikro gerçeğin ortasında yörüngesi olan dünyanın adılıydık. Zint olmak için büyüyordum sende.
Ve sevgi yörüngem tam tur döner, gerçek yüzünün kaynağına gelmek için.
-İçindeki dünyayı algılamak zor olsa da yörüngemiz bir ben’e doğruydu.
Özben’in kaynağa yönelir, kaynaktan ayrıldıktan sonra kendini bulur buluşlar. Bulantı kendini serer aklın merkezine. Oysa gerçeğiz, gerçeğimiz bizim kadar aşk ve hayat.
-Ruhumuza zerk eder, idrakimizi toplar kendini buluşlar. Durak durak insan oluruz aşktan önce. Önce insani olan yolculuğumuz başlar. Bir ben olma savaşımızda kendimize pay ararız. Paydamızın son resmini çekmek için aşk devreye girer. Devrini tümler özümüz.
-Nefes alışımız nefsimizin istemlerine kadar ulanır... Hazmedilmesi, gereken içsel gereklerimiz var. Sonra hazlarımızın denklemi için asıl içsel bir çırpınış başlar.
-Güdüler bizi güder. İd, ego, süper ego arasında süpürge olur yaşamak. Sonra kendimizi tümleriz aşkın yağmurlarıyla.
-Liyakat üstüne çıkar üst benliğimiz. Beni bulur ben. Sana gelmenin damlaları akar.
Halden hale geçişlerimizi algılar yaşayacaklarımız. Hayatın bütün gerçeklerini öğreti olarak sunar sunumlu istekler.
-Yağmura bilenir körelmiş arzular.Aşkı güdüler karşı cinsin istemleri. Ben ile sen olma yarışı başlar kendimizi bulmak duraklarında.
-Şimdi aramızda yağmur var, yarın dolu, ötesi sobeli. Belkileri unutup keşkelerimizde savurganlık yapmadan mutlak gerçeğin gölgesinde ıslananalım.
-Sırılsıklam olalım aşka Zindenaz. Bana sarıldığında ruhuma kadar ıslanmalıyız. Sonra masumluğu aşan bir öpücükle kurulanmalıyız, durulanmalıyız ve durmalayız aşkın gergeflerinde Zindenaz.
-Sevmişim seni.
-Aramızda yağmurun dileği.
-Islanmışız. Sonrasını yazmıyor kaderin kalemi. Uzat ellerini, el görsün “el “ Zindenaz. Yaramdan sonra böyle büyük aşklar da varmış inansın herkes.
-Aşk, yağmurunu serdi aramıza. Aşk ıslanmaktır, ağlamayı çekmektir merkeze.