Beni Bu Şiirler Öldürecek

Sanma ey dost, keyfimden bu yüzümdeki tebessüm,
Sanma ki çileleri, dertleri tükettim birer birer,
Acıyan yüreğimin resmini çizmiyor zaman,
Çarelere çaresiz kaldığımı bilme diye,
Eşlik ediyor dudağım en sevdiğin melodiye...

Sonrası beyaz kağıt, karakalemin aşkına,
Oturuyorum masamda bilgisayarın başına,
Yüreğimden dökülüyor kelimeler klavyeye sırasıyla,
Dört duvar arasında yüreğimin yasıyla.
Yaşananlar film şeridi gibi göz bebeklerimde,
Sararmış eski resmimiz karşımda, eski yerinde.

Bir ben eski ben değilim, yürek kırgın, gönül yorgun,
Seni aramayınca, ne aradığın var ne sorduğun,
Merhaba deyişinde gizlenmiş binbir sitem,
Gülüşün sanki içinin yangınına inat gibi,
Oysa ben hala yağmurundayım yetim sevdamın,
İliklerime işlemiş titriyorum bak.
Çok mu umrumda sanıyorsun sensiz yaşamak,
Çok mu kolay oluyor bu hayata katlanmak?

Kal dermiydin gelseydim bir sabah kapının önüne,
Siler miydin içimden pas tutan hüzünleri,
Yoksa yine mi zamansız olurdu görüşmemiz,
Yine saklar mıydın yüreğini kahrolası gururunun ardına,
Desene sende hala esinti bile yok sevdadan,
Bende yine kasırga, yine fırtına...

Basmakalıp kelimeler yetmiyor halimi arza,
Kirpiklerimden düşüyor zamanın gölgesi yere,
Benliğimde en deli zamanların izlerini taşısam da,
Sığınıyorum ne çare en ılıman denizlere.
En bilinmez limanlarda demir attı gönül teknem,
Tüm yolcuları öldürdüm, içinde yaşayan tek sen...
Bir tek senin gözlerinin şavkına muhtaç yüreğim,
Bir tek seni seveceğim mahşere değin...
Yani bu halim de bil ki mahşere dek sürecek,
Senin yokluğunda beni bu şiirler öldürecek...

" o kendini biliyor"
Murat Nail Güney
18 Kasım 2016 Cuma 22:45
Balat / İstanbul