Gönül ferman dinlemiyor almıyor
Beni bu sevdaya salan utansın
Çok derine indim yüzüm gülmüyor
Beni bu sevdaya salan utansın
Bülbüller ötüşsün güller ağlasın
Irmaklar yorulup dere çağlasın
O da benden beter kara bağlasın
Beni bu sevdaya salan utansın
O seher yelleri sam yeli olsun
Elin gülü açsın onunki solsun
Kendisi ağlayıp düşmanlar gülsün
Beni bu sevdaya salan utansın
Elleri kalmasın iş göremesin
Uğraşsın murada hiç eremesin
Onun sevdikleri hiç aramasın
Beni bu sevdaya salan utansın
Hüseyin kendine güldürme onu
Ateşler içinde yansın o canı
Hiçbir yerde tutmasın mekanı
Beni bu sevdaya salan utansın
Kayıt Tarihi : 22.8.2008 11:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!