** Güneşin Elleri.! **

doğru ya..
insan birkez hayattan kopmaya görsün,
tıpkı takvimlerden düşen o eski yapraklar gibi..
nasıl olur ki dönüşü,öylesine gidişin..?
içinde fırtınalar koparken..
o ılık ılık esen meltemli,mutlu sıcacık günlere yeniden dönebilmek..
hasret çektiklerine dokunabilmek..!

mümkünmü..?

ama sen..
yine de gel dedin gel..!

"birlikte el ele olalım,yürüyelim" dedin,

tıpkı eskisi gibi...
güneşin ellerini uzatabildiği yerlere..!
eğer sen istersen..
arada bir dönüp bakarız,
hani o anılarda kalan mutlu günlere..!

bense;
ben se o günlerin hasretiyle
yanıp tutuşsam da,
içim de esen
o özlem yüklü kahredici fırtınalara inat..
acı bir tebessüm belirir de yüzümde..
lal olur dilim..

susarım..!!
adsız uçurum kenarlarında,
yüreğime akıp giderken katran koyusu hüzünler
ve parlamıyorken güneşin elleri
nasıl sarılırım şimdi..!.

"sus "dedim...
n'olur sus..!!

kimbilir..
hangi denizlerin sürgünü,
düşünürken bile içimi ürperten o gerçekler..!

gözlerim..
gözlerim gökyüzünün ta derinliklerinde..
öpülmesi gereken daha ne çok masallar var.

biliyorum..

artık..
herşey için çok geç..
çok geç..

ben kendime..
yine de,
o masallar da yaşamayı yeğliyorum..!!

02.11.2017 / Berlin