Beni bitirenler Şiiri - Fatih Işık

Senin sevdiğin bu okul,
Beni bitirdi..
Bana yakın,
Bir sırdaşım deniz,
Gözyaşı ve mutluluklarımı döktüğüm,
Bir de defterim var..
Arkadaşlarım sadece selamlık kişiler..
Hapisten beter burası anlayacağın..

Senin sevdiğin bu şehir,
Beni bitirdi..
Yürürken takılıp düşşem,
Elimden tutmaz kimse..
Herkes kendi derdine ya tabi,
Ağlasam ne önemi var..
Aslında paylaştıkça azalmaz mı dertler?
Ben öyle bilirdim..

Senin sevdiğin bu şarkı,
Beni bitirdi..
Her duyduğumda ağlamak değil,
Geçmişte kaybolup,
Bir sitem etmek yaptığım..
Ondan sonra da,
İçimden gelen kelimelere döküp
Tekrar o şarkıyı hissetmek.

Senin sevdiğin bu hayat,
Beni bitirdi…
Bahtsız bedeviden farkım kalmadı.
Dünya zaten bana koca bir çöl olmuş,
Seraplar görüp
Anlık mutluluklarım da oldu,
Susuzluktan,
Takatimin kesildiği, elbette daha fazla..

Benim sevdiğim olarak,
Sen beni bitirdin..
Ruhunu kaybedişine,
Rahatlıkla izin verdin..
Buna yana yana kül oldum..
Sonra geriye kalan bedenin,
Küllerimi savurdu,
Kaybolma rüzgarında..

Sana bunun için minnettarım ama..
Hep bir mezarım olsun istemiştim,
İşte, bu okul, bu şehir..
Her köşesi sadece benim..