Beni bitir istanbul Şiiri - Cemil Özdemir

Aşklarımı sevgimi sende yaşadım
Tüm pişmanlıklarım senle istanbul
Yedin bitirdin beni koymadın bende
Bundan sonra yaşamak niye istanbul
Hal kalmadı çaresizim kimsesiz kaldım
Yalnızlığın şarkısını çalar kemancı
Tüm ümitlerim bitti tükendi senle
Ya bu masal bitsin yada beni bitir istanbul
Bundan böyle bu acıyla yaşanmaz bilirim
Yıllarım günlerim saatlerim geçti seninle
Böyle bir ayrılığı çekemem artık
Ayrılığın şarkısını çalar kemancı
Gecelerin eğlencelerinin sonu gelmedi
Bir vefa bulamadım sende istanbul
Bir ömür verdimde sana yetmedi
Bir güzel günyüzü görmedim senden
Nedir bana böyle çektirirsin sen
Sana ne benim biten son nefesimden
Bu ömür benimle biter seninle değil
O zaman sen saygıyla önümde eğil
Sitemim sanadır adı güzel istanbul
Ne aşklar yaşatırsın ne gönüller kazanırsın
Benim senden yana hiç şansım olmadıki
Ayrılığı bana revamı gördün kaderim mi bilemedim
Bende herkes gibi mutlu olmak isterdim
Ya bu mutlu günlerimi geri getir yada beni bitir istanbul
Senin yüzünü bir daha görmek istemem
Bütün özlemlerim sılamda kaldı
Bir sevdiğim vardı çok seviyordum
Onuda benden aldı güzel istanbul
Arar oldum gecelerde dillerde hecelerde
Ne çok severdim ben onu rüyamda gecelerde
En azından rüyamda severdim ben onu
Yaşardım ben inan büyük aşkımı
Benden başka varmı acaba gönül şaşkını
Kendimi vurdum ben yalnızlığıma
Sitemkarım sevdiğime olsun ne olacaksa
Belkide bu son görüşümdür seni istanbul
Aşklar senle başlar sendemi biter
Bu çileler bu hüzünler bak artık yeter
Bana mutlu günlerimi geri vermezsin
Nasıl seveyim seni ey aziz istanbul
Ya bu kabuslarımı bitir yada çeker giderim istanbul
Zaten geri gelmez oldu dostlarım sevdiklerim
Yoksa bir rüyamıydı koskoca bir yalanmıydı
Bitsin artık bitsin derim ya sen beni bitir
Yada ben seni bitiririm istanbul