Beni Bırakma Şiiri - Şair Khan

İlk defa göz göze geldiğimiz ani hatırlıyor musun?
Kaçamak bir buluşmasıydı bu gözlerimizin.
Seni istiyordum, biliyordun....
Bakışların duygulu, anlayışlıydı, özlemliydi zaman zaman.
İçimde yaktığın ateşi söndürmek istiyordum.
Ama o ateş gitgide büyüdü işte! Şimdi biraz da sen yan artık
Benim yanacak yerim kalmadı ki.İnanamıyorum, sen var mısın gerçekten?
İnanamıyorum bir türlü. Tuttuğum ellerin mi? Öptüğüm dudakların mı?
Kim bilir? Belki de yoksun, ben bir rüya görüyorum, biraz sonra uyanacağım.
Her şey ansızın silinecek. Ne saçların kalacak ortalıkta, ne de o gözlerin.
Yine kahredici yalnızlığıma döneceğim. Biraz daha yıkılmış, biraz daha sensiz.
O gün ilk defa seni gördüm. Düşün sen dünyaya geleli beri kaç yıl geçmiş aradan.
Düşün ne kadar özlemiştim seni? Öyleyse hiç gitme ne olur?
Vereceğin her kedere razıyım. Acıların en büyüğünü sen tattır bana,
Ama gitme ne olur? Dudaklarım kurumuştu, içim yanıyordu.
Suya hasret, kurumuş bir ot gibiydim. Yağmur olup yağdın üstüme, yeşerdim; Filizlendim.
Sonra güneş oldun, hayat verdin bana, koku verdin, renk verdin.
Şimdi bırakıp gidersen bir daha ama inan son defa yine kuruyacağım,
Dağılıp toz olacağım anlıyor musun? Çünkü senden sonra kimse gelmeyecek, biliyorum.
Kimseler çalamayacak kapımı.Gidersen beni bana mahkum edeceksin,
Keşke ölsem diyeceğim o zaman keşke ölsem! Ve inan öleceğim kesin öleceğim.
Simdi sendeyim, seninleyim, seni yaşıyorum. Beni bana bırakma! Senden bir parçayım artık,
Belki de baştan başa sen oldum farkında değilsin.Beni bana bırakma!
Sen olduğun için sadece seninle olduğum için mutluyum.
İstersen sen beni sevme.Hiç ama hiç sevme. Ama bırakma beni ne olur?
Beni benle bana bırakma! ! ! ! !