Beni Bırakma İstanbul Şiiri - Nilgün Acar

Bir tutkusun bende
her an doludizgin yaşadığım
hayallerim umutlarım
geleceğim herşeyim sende
ve işte geldim kucakla beni
tut ellerimi aç yüreğini
inan ben buna değerim
bir sevgilin de ben olayım
bütün çiçeklerimi sunayım
koynunda bire bin verir ürünlerim
o zaman gerçek ben olurum
ne olur anla
darmadağınığım ıssız çöllerde
tırnaklarımla
yeraltı kuyuları kazmaktan
yorgunum savrulduğum gurbetlerde
dilini bilmediğim iklimlerde
çok üşüyorum
tükenişi ve hep ölümleri yaşıyorum
oysa ben
sürekli yaşamı savunurum
gözlerimdedir kardelenlerin gülüşleri
sen çoğalt ve topla güneşlerimi
izin ver haykırayım
heeey sıkı dur ben geldim
ağrımasın artık kalbim
ve ağlamasın
yaşanacak güzel günler var
biliyorum
onları benim için sakladığını
acıları karanlıkları yalnızlıkları
fazlasıyla delicesine yaşadım
seni hakettim
sarıl bana
çıkayım asılı kaldığım tünellerden
ertelenmesin yaşam
bir gün nasılsa apansız bitecek
kavuşmadan o beyaz ışığa
sende biraz daha oyalanayım
yapacak çok işim var daha
yollama beni dağların ardına
bütün mevsimleri hep rüzgar olan o cehenneme
bir kıyıcığında bana da yer aç
seni çok seviyorum
beni bırakma İstanbul

Nilgün ACAR 08.03.1998