Artık sayamıyorum yalnızlıklarımı
Yetmiyor saymaya parmaklarım
Ufalanmış topçuklar avuçlarımda
Hepsi farklı yerlere saçılmış
Her biri yapayalnız tek başına.
Gözlerimden süzülen yaşlar
Belki ifadesiz bakışlar
Gizemli kalıntıları barındıran
Antik kentlerin sırlarını taşırlar.
Yüreğim de elvermez belki
Sadece seni görmek,duymak ister
Yoksa yuvasına saklanmış sıçan gibi
Çaresizce acıyla kıvranan kalbim.
Yavaşça kesiliyor hayat dallarım
İsteksizleşiyor tüm duygular
Belki de uzaklaşıyor düşlediğim
Düşünmesi bile güzel arzular.
"Tek dost bildiğim sen kaldın,
geceye boyun eğen sessizlikte..."
Kayıt Tarihi : 26.11.2020 10:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!