Beni Bırakma Şiiri - Kiyaz Arzu Kılınç

Beni hep bıraktılar sevgilim,
bir yurdun bahçesine bıraktılar mesela,
tenhalığında unutulmuş eski banklara,
ve kim bilir kaç otogar gördü adımlarımı,
hangi şehirlerarası otobüs aldı beni,
gidişlerin o soğuk tarifesine ekleyerek.

İçime bir kan gibi damlayan gözyaşlarımı
görmeden el salladılar arkamdan.
Hani oturur ya insanın boğazına bir ağırlık,
yutkunamazsın, ağlayamazsın, konuşamazsın,
ama acı bir gülümseme oturur yüzüne.
İşte o acıyla kilometrelerce asır gidersin.

Beni göndermek için bıraktılar,
beni unutmak için bıraktılar,
bana bir yer bulamadıklarında,
beni bir boşluğa koyup
arkalarını dönüp giderek bıraktılar.

Ama sen beni, yolların bitmediği
ama gitmenin de gerekmediği
bir yerin, kalbinin içine koydun.
Ve ben, ilk kez bir insana değil,
bir yuvaya sarılır gibi sarıldım sana.

Beni raftan indirip
yeniden yazılmaya değer bir hikâye gibi okudun.
Sevgilim,
beni unutulmuş şehirlerin eşiğinde bırakmadın.
Ellerimden tuttun ve “kal” dedin,
ömrümde ilk defa bir kelimenin
bir insanı hayata bağlayabildiğini gördüm.

Ve sen, sevgilim,
beni bir boşluğa bırakmadın.
Ne unutulmuş sokaklara
ne de bir bavulun içine sıkıştırılmış vedalara.
Sen, beni gözlerinin kenarına koydun,
bir damlanın düşmemesi için
nasıl dikkatle bakarsa insan,
öyle baktın bana.

“Seni kirpiklerimde taşırım gözümü kırpmadan,” dedin.
Ve ben, ilk defa bir kapı eşiğinde durmadım,
içeri girdim.

Senin gözlerinde bir yurt bulduğumda,
ilk defa birine varmış gibi hissettim.
İlk defa, gitmek zorunda olmadığımı anladım.
Ellerin, yıllardır kaybolduğum sokakları sildi üzerimden,
sesin, adımı unuttuğum gecelerde
bana kim olduğumu hatırlattı.

Beni bırakma sevgilim.
Beni bırakma.
Ama eğer bir gün ellerin yorulursa taşımaktan,
eğer gözlerin artık beni sakınamazsa düşmekten,
bırak beni sevgilim.
Bırak beni.

Sesimi hatırlatan her şarkıyı sustur,
ve bir gün ansızın,
kalbinin kıyısında bir acı gibi sızarsam,
bırak sevgilim,
Ben artık hangi duvarın dibinde unutulmuşsam,
oraya göm beni.

Ama eğer bir an bile,
kalbin titrerse yokluğumda,
eğer bir an bile,
ellerin unutamazsa avuçlarımı,
geri dön sevgilim.

Kiyaz