Beni bırakma Şiiri - Fikri Küçükukur

Nisan mayıs ayları
Toprak nasıldır bilirmisin.
Cıvıl cıvıl bir telaş kuşlarda
Hummalı bir koşuşturmadır karıncalarda
Arılarda bir acelelik
Çiçekten çiçeğe konmalar.
Ben işte böyle bir zamanda
Bir badem ağacının altındayım
Boyu benim boyum kadar
Elimi uzatıyorum
Ta tepesine uzanıyorum.
Hani gökyüzünde bazen
Bembeyaz bulutlar oluşur ya
Güneşli bir nisan günü
İşte o beyaz bulutlar inmiş sanki
Badem ağacının üzerine
Dalların ince uzun
Bütün kollarında
Bembeyaz çiçekler açmış
Dallarını yeni bir hayata giden
Canlı bir yaşam kaplamış
Badem ağacının.
Esmeye korkan bir rüzgar var
Çiçekleri üşütürüm diye
Arılar var uçuşan
Bal arıları.
Çiçekten çiçeğe geçerken
Kanatlarının çıkarttığı
Sesleri dinliyorum.
Ruhumu bi dinlendiriyor
Bi dinlendiriyor ki
Huzur veriyor insana.
Dalmışım öylece yerdeki karıncaya
Almış boyundan büyük bir parça
Bi azimle çekip götürüyor.
Az ileride kabarık bir toprak yığını
Tabi karıncaya göre
Karıncanın yuvası.
Bu ayakta durma
Bu yaşama uğraşı karıncanın.
Topraktan çıkmış
Sarı pembe mor çiçekler
Çimen ve yeşil otlar.
Dalmışım
Alıp götürmüş düşüncelerim beni
Başka bir dünyadayım sanki.
Seni tanıdığım o ilk günlere
Mutluluğun
Sevgi duvarlarını olşturduğu
O ilk günlere geri dönmüşüm.
Unutmuşum badem ağacını
Arıların kanat seslerini
Karıncaların koşuşturmasını
Tabiyatın o güzelliğini.Senin o ilk gülüşün
İlk bakışların geliyor gözümün önüne
Şu an seninle başbaşayım
Kulağına fısıldıyorum
Beni bırakma.
Sensizlik beni boğuyor
Sensiz kalmak istemiyorum.Birdaha bırakma beni
Sen benim badem ağacım
Nergizim menekşem
Bal arım
Mor sarı kırmızı çiçeğim.