“Yine de unutmadım bende aynı hep yerin,
Ama sırtımda hala sapladığın hançerin…”
Ben aşkımın uğruna önümde dağı taşı,
Kendime yol ederken karşımda hep sen durdun,
En içli zamanımda bile akmayan yaşı,
Doldurup gözlerime beni bir tek sen vurdun…
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
