“Yine de unutmadım bende aynı hep yerin,
Ama sırtımda hala sapladığın hançerin…”
Ben aşkımın uğruna önümde dağı taşı,
Kendime yol ederken karşımda hep sen durdun,
En içli zamanımda bile akmayan yaşı,
Doldurup gözlerime beni bir tek sen vurdun…
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
