Beni kimse bilmiyor,
Tanımıyor,
Tanıyanlarda unutacak,
Kafesine kilitli bir şiir gibiyim,
Bütün harflerimle yalnızım,
Her hecede aşkın ikinci yüzüyüm,
Mutlu mesut değil,
Ağrılı sancılı,
Yanık kokan yalnızlık benim,
Beni başkaları tanımayacak,
Parmaklıklar ardında,
Karanlık ve pusuda,
Nerede imkansızlık varsa,
İşte hepsi bu duvarsız kafeste,
Beni görenlerde unutacak
Yaralarının üzerine,
Yeni bir aşk sürecek,
İyileştiklerinde
Benim ölümüm olacak.,
Beni bir gün kimse tanımayacak,
Aşk neymiş, yara neymiş,
Hiç kimse beni yaşamayacak,
Yaralanmayacak,
Ağlamayacak,
Uykusuz kalmayacak,
Bir gün benim üzerime,
Her yeni aşk sarmalarında
ben onlarda öleceğim,
ve bir gün ben kimsede kalmayacağım,
ne resmim,
ne acım, ne tutkum,
acıyla verdiğim sağlam mutluluğum,
ne de yüreklerdeki ayak izlerim..
bir gün taşsız mezarıma bile
avuçlar açılmayacak..
evet siz yüreğinizdeki,
ben dolu gerçek sevgiyi
sakatladınız,kirlettiniz,
hoyratça kullandınız,
yakında öleceğim,
sizlerin başı sağolsun..!
(04.02.2013)
Vicdan ŞimşekKayıt Tarihi : 4.2.2013 17:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!