Beni Bir Gün Bu Şiirler Öldürecek

Fırtına öncesi sessizliği gibi
Öylesine boş ve anlamsız şimdi yaşam,
Yaşamadım sayacağım nefes almasam,
Aldığım her nefeste yıllanmış küf kokusu,
Anlamadım ne zaman kaçtı
Rüyalarımın uykusu…

Hangi kayıp zamanlarda kaldı özgürlüğüm,
Kafam çok karışık, duygularım kör düğüm,
Semtin ıslak kaldırımları kalmış aklımda,
Odun sobamda kaynayan kahvemin kokusu,
Ne arayan var ne soran
Son savaşta şehit düşmüş beni sevenler ordusu…

Nice anılar gömdüm mahpus gecelerine,
Malta’ya da çok çıkmıyorum bu ara
Bakmamak için özgürce uçan kuşa, martılara,
Özlemler büyütmüyorum yaza, kışa, bahara,
Her aklıma düştüğünde bir sigara yaktım,
Mutluluk hayallerimi bile sana bıraktım…

Demir parmaklıklar yüreğimden daha sıcak,
Bu uğursuz yer sanki başıma yıkılacak,
Hoş ne fark eder sanki, zaten yıkılmış dünyamız,
Bir çay bir sigaram kaldı, bir de kırık aynamız.
Açmasın varsın gönül bağımda ne yaprak, ne çiçek,
Biliyorum beni bir gün bu şiirler öldürecek…