Beni Bir Ara Gömün Şiiri - Mesut Ali Yılmaz

Beni bir ara gömün,zira
Zira ilk önce kalbim kokar
zaten geç oldu artık kalkmalıyım
Jon Bulwer beni yollarda tanımamalı
eski bir deyişi sürekli tekrarlar kendileri.
Bu psikomotor gerisi adamın
Birgün kuytu bir köşede söneceğini bilirim
Eski bir elektrik direği gibi söneceğini,
Bilirim orta yaşlı bir adam gibi öleceğini...

Bazen ünlemsiz ve bazen ayrıntılı anlattırmayın olanları
beni bir ara gömün zira,
çok şeyler var,biriktirdiğim içimde.
Kendimce masallar türekmek istiyorum,gamlı gamlı
toplum bir kahvehane köşesinde beni dinlemeli
beni dinlemeli...

Kuramlar yazmak istiyorum,kendimce
Eskiden Abbasilere halife,
Mısır'a firavun olmak isterdim,sebepsizce
(ama iyi bir firavun)
Şimdi yıkık dökük bir kahvehanede
yancı olmak istiyorum,fikrimce.

Beni bir ara gömün,unutmayın gömün
toplumsal denetime maruz kalmamalıyım
John Bulwer beni hiç ama hiç tanımamalı...

Bu düzen bana ait değil,vallahi değil
Yasalar,tüzükler,yönetmelikler
kelli felli adamlar,adalet timsalleri
göbekli mübaşirler,cılız katipler
evraklar,dosyalar,devlet daireleri
ıvırlar,zıvırlar...
Beni bir ara gömün,gömmezseniz hatrım kalır!

Ensemde hiç saç bırakmasınlar,söyleyin bırakmasınlar
haber vermeyin kuşlara,kuşlara haber vermeyin!
Güneye sürülmüşlerdir bu vakitte
Nazmi abi geceyarısı balkona çıkmasın,çıkmasın
beni en çok o konuşturuyor.
Beni bir ara gömün
anlatacağım çok şey var zira
ilk önce kalbim kokar,
ilk önce kalbim kokar...