Yalnızdık ikimiz de. Beyhude aşkların kol gezdiği bir kentin serserileriydik. Bazen düşlerde arıyorduk birbirimizi, bazen de yeni çiçeğe duran mandalina bahçelerinde.
Günlerden bir gün, öyle çok sevesim geldiğinde, bir çekirdeğe saklamıştım ikimizi. Mandalina kokacaktı saçlarımız.
Günlerden bir gün de, bir el olacaktık, çekip alacaktık birbirimizi.
Gözlerime bakıp, gelmişimi geçmişi okuyacaktın ilk günkü gibi. Belki, hiç olmadığın kadar sen ya da ben olacaktın...
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
