Gün gelir koynuma yâd el girerse,
Gördüğünde öldür yâr beni beni.
Perçem belik saçın düşten ırarsa,
Ördüğünde güldür der beni beni.
Acının kekremsi tadına banıp,
Sonsuzun ardını yine sen sanıp,
Umudun yolları bir bir kapanıp,
Yorduğunda kaldır sür beni beni.
Gün tükenmiş dağda kara göz ile,
Yazgıya isyanda birkaç söz ile,
Bir türkü bağrını yarda saz ile,
Vurduğunda soldur kır beni beni.
Aşkı şerre yorup dilinde kelam,
Firkat tepesinde kara bir kalem,
Fitne deryasından yazıp da selam
Verdiğinde eldir der beni beni.
Seyretsem semayı kanar mı ruhum?
Kaç ölüme şahit şu gönül şahım
Şol fani dünyada murada ahım,
Erdiğinde güldür sar beni beni.
Nisan–2008
Amasya
Karlı Dağların Mor Menekşesi isimli şiir kitabımdan...
Kayıt Tarihi : 7.8.2008 09:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İlaç olsan bu yarama em ile
Kurban olam sende şakıyan dile
Sırtıma vurulmuş dert kile kile
Birgün kara toprak yer beni beni..Kenan BİLGAÇ
TÜM YORUMLAR (7)