Beni benden kurtarmalıyım

Gitme...
Ne olur beni bu acıyla bir başıma bırakma.
Sende ellerimden kayıp gidersen, dayanamam.
O kadar insan kaybettim ki bir tanesini daha kaldıracak gücüm yok.
Bu sefer düştüğüm yerden kaldıracak kimsem yok.
Bu dünyada bir sen kaldın, senden başka gidecek kapım yok.
Sende beni yük olarak görüyorsun öyle mi?
Peki...
Öyle olsun Sende git.
Zor geldi demi. Birinin her halini kabullenmek.
Oysa ben senden gelecek herseye razıydım.
Durma git..
Yine başladığım yerdeyim yalnızlığın en dibindeyim bu sefer yapayalnızım.
Bu acı bambaşka anlatmaya kelimelerim yetersiz kalıyor.
Sanki yüreğim cehennem yeri ateşler içinde yanıyor.
Hangi su söndürür bu ateşi, hangi yağmurda yıkansam diner acısı.
Alışmış olmalıydım ayrılıklara ama alışamadım.
Her gece daha da acısını arttırdı.
İlk defa böyle tarifsiz bir acı yaşıyorum.
İçimde olan biteni kimse görmesin diye gülmeye çalışmak öyle zor ki.
Çünkü kimsenin elinden birsey gelmez biliyorum.
Hem anneme anlatsam aşk nedir bilmez.
Kardeşime anlatsam bu da geçer diye geçiştircek.
Evet belki geçecek ama yakıp geçecek
Ama beni hayattan koparınca geçecek.
Gerçekten geçer mi?
Bütün olan bitene bir sen şahitsin Rabbim.
Nasıl yandığımı görüyorsun.
Benim içimi benden daha iyi biliyorsun.
Her gece sessiz sessiz aglayışlarımın sesini bir tek sen duyuyorsun.
Nasıl çabaladıgımı sen biliyorsun.
Ne zaman geçecek bu acı.
Baş edemiyorum artık.
Bu çıkmaza kendimi ben sürükledim ama ne olur bir çıkış göster.
Görmek istemediklerimi görünür yap.
Ben bilmiyorum ne doğru ne yanlış.
Acı öyle bir sardı ki bedenimi ne düşünebiliyorum, ne de yönümü bulabiliyorum.
Yalvarırım sen bir yol göster.
Hakkım da olanı bana hayırlı kıl.
Ben benlikten çıktım artık.
Yalvarırım Rabbim beni bu acıdan kurtar.
Yalvarırım beni benden kurtar.