Beni benden ettin. Şiiri - Fatih Pınarbaşı

Bitmez çileler, ne gamlar, ne dertler
Hepsini omzuma, yıktın be sevdam
Gelecektim ama önüme setler
Duvarlar engeller, diktin be sevdam

Gelmek istiyordum, yollar kapalı
Yolun engebeli, yolun tepeli
Sevdin mi gerçekten! artık şüpeli
Gel eyledin! kaçtın, gittin be sevdam

Gittin diye sevdâm, bitti mi sandın
Beni yaktın diye, sende mi yandın
Bu muydu yemin'in, bu muydu andın
Gözümde burnumda, tüttün be sevdam

Senin de benimle, hayalin vardı
Gözlerin her yerde beni arardı
Kalbinde yerimi, el'ler mi aldı
Nede çabuk benden, bıktın be sevdam

Gözyaşlarıma bak, kırmızı rengi
Hangimiz kaybettik! şimdi bu cengi
Değil miydi kalbim, kalbinin dengi
Umuduma hançer, soktun be sevdam

Al işte yüreğim, senin elinde
Senin yerin farklı, bâkidir bende
Benim yerim yokmuş, olmamış sende
Sen beni başından, attın be sevdam

Kurtuldun mu beni başından atıp?
Mutlu musun şimdi, beni ağlatıp?
Şimdi beni dertli, dertli söyletip?
Sen beni kimlere, sattın be sevdam?

Her nereye dönsem, yönüm hep sende
Kalbim sende, aklım, fikrim de sende
Derdim sensin derman, senin elinde
Kayıp oldun sanki, yittin be sevdam

Senden başka kimsem olmadı zaten
Seninle var oldum, ben sensiz biten
Yokluğundur beni içten çürüten!
Bir derdime bin dert, kattın be sevdam

Yetim çocuk gibi beni Kayıran
Sevda sofrasında beni doyuran
Ölüm değil sevdam; bizi ayıran
Bu sevdaya yazık, ettin be sevdam

Mecâlsizim artık, bak ağır aksak
Elim kolum bağlı, kalmışım tutsak
Kurtuluş sa ölüm, ölüp kurtulsak
Artık beni benden, ettin be sevdam