Beni Benden Ettiler

Âlimin kandilini görünce uzaklarda
Ezâya göğüs gerip her setten atlasak da!
Tuhaf olan yâd değil, yârenler barikatta!
Karanlıkta sürünen sefil Âmâ ettiler!

Asalak kan emici bir mahlûk zannedenler
Aslen nankörce yediklerine tükürdüler!
“Nasıl olsa ekmek elden, su gölden” dediler
Yediğim kuru ekmeği de Zehir ettiler!

Hoşgörüyü enayilikle aynı tutanlar
Elbet iyi niyeti aptallığa yorarlar!
Maddiyat tapınağında paraya tapanlar
Manevî değerlere de İhanet ettiler!

Sevgiye yağcılık mânası verip somurtan!
Saygıyı yaranmak silâhı sayıp sıyırtan!
Böyle ulunca zuhur eden aynı balçıktan!
Karındaş mefhumunu bile Kardeş ettiler!

Dimağları tamamen kemirince karınca!
Kalpler ise körelip duygular kararınca!
Mazlumun yarasını zalimce kanatınca!
Çilekeş’i Yunus’ken zorla Yavuz ettiler!

(Çiğli/İzmir)