Beni Benden Almayın Şiiri - Mehmet Çoban ...

Beni benden almayın yüreğim kan akıyor,
Şu süren kirli savaşta!
Van gibi Şirnak gibi, Tatvan gibi;
Ökseye düşmüş bir yavru kuş misali,
Kurtulmak için direniyorum!
Özgürlük deyip
Çırpıyorum kanatlanıp uçmaya,
Yorgunum, Diyarbakırlı hamal Hüseyin,
Kastamonulu dülger Cafer gibi;
Şu zor yaşam kavgasında,
Özgürlük sevdasıyla…
Hayatta kalabilmek uğruna;
Üstelik dilim de yasak, bilmem ölsem mi?

Beni bana verin, varlığımı bana olsun,
Ona buna kurban etmeyin!
Tanrılara sunulan inek, koyun, keçi örneği,
Kurbanlık hayvan mıyım?
“Varlığım Türk Varlığına Armağan olsun” demesem,
Hain mi olur muyum veya bölücü mü?

Beni bana bırakın kalayım ben gibi,
Siz de siz gibi hepimiz barış içinde kardeşçe;
Kan dökmekle inatla, inkârla, yok saymakla…
Zor ile güzellik olmaz asla!
Benim adım Ronî sen Aydın olsa ne yazar?
Farklılıklarla ülke yıkılmaz,
Kimse kimseden fazla sevemez bu ülkeyi,
Anadolu kimsenin tapulu mal değil
Hepimizin ortak vatanı;
Bencileyin dostunuz olsun, sizde bana dost,
Bu vatan asla bölünmez.

Beni benden almayın koparılamam kendim de,
Özgürlük olmasa yaşayamam hiçbir yerde,
İnsanim etten, kemikten,
Kimsenin malı, kulu değilim,
Köleliktense ölümü yeğlerim!
Eşitlik için barış içinde her yola varım
Bu güzel vatanımızı koruyalım.

Beni bana kattım beni tarumar etmeyin,
O yan bu yana itmeyin!
Kelepçeleyip cezaevlerine atmayın,
Türkiyeliyim bizler gibi,
Bazen Konya bazen Ankara bazen Sivaslı…
Bazen Türk bazen Kürt bazen Laz bazen de Çerkez,
Ne fark eder hepimiz insanız;
Çanakkale de şehit olmadı mı dedelerimiz?
Ben Kağızmanlı Çobanoğlu
Egeli veya Trakyalı…
Hepimiz bu vatanlı,
Kürtçe de yazıyorum Türkçe de!
Anadolu’yu seviyorum var mı diyeceğimiz?

13.05.2011
Yıldırım