Beni Bende... Şiiri - Selma Yıldız

BENİ BENDE...
gönlüm teselli bulurmu acaba?
avutarak gülüyorum kendime bu ilk cümlede
kendimle dalga geçer gibi bir gülüş
ısırdığım dudaklarımda
kendime yalanlarıma...
gözlerimi açıyorum sen...
kahrolup kapatıyorum yine sen...
yaptığımda,yapmadığımda
herşeyde sen
herşeyde yine sen...
bak yine gece olmakta
hasret örtün üstümü örtüyor yine usulca
yavaş yavaş zindan oluyor yine dünya
varlığımda,yokluğumda...
herşeyde sen,herşeyde yine sen...
gelme,gelme desemde
hayalinle geliyorsun yine
ömrün,sözlerin ve herşeyinle
ağır ağır geliyor,duruyorsun karşımda öylece
iliklerim donuyor,kanım akmıyor
bakışınla tenim kesiliyor,sesim susuyor
ben, benden gidiyor yine...
sadece siyah saçlarım uzuyor...
giderken,giderken bile
bakıp masallarımızı büyüttüğün
alışmalısın demelerin
bindir teselli bırakma çabaların
bana avuntu olsun diye
ellerimi tutup,huzuru çizdiğin
va hatta inandırdığın
her baktığımda yeniden umutlandığım
o Mor Dağlar karşımda şimdi
ben masum bir çocuk gibi
yokki kelime ne desemki yerine
yakınımda,uzağımda
herşeyde sen,heryerde sen...
bu örtü üstümü örtüyor örtmesinede
sevdiğim...bunu şikayet sayma
amma nefes aldırmıyor bana
başlatıyor yokluğunun nöbetlerini yine
derin sevdan...
ince sızınla...
şiddetinle titriyor bu beden
sanma bakakalıyor ruhum
o çoktan gitti benden
sen,sen son heceyi bitirken
o bir ipte sallanıyor,bense
bense hala can çekişiyorum
sensizlik her gece beni böyle yoklarken
her vakit bir kederle,binbir elemle
bir savaş gibi giriyorsun içime
en ücra köşelerden bile,terki münkün değil
ben savunmasız, sen yine içime sızıyorsun
bulduğun her yere geçerli tek hükmünle
sevdalı konaklar kuruyor
yakıp,yıkıyorsun
ben yaralarımla,ince sızınla bi'çare
sana ağlayışlarımla aklında kalayım sadece
sen bu meskende
çok eskilerden bildiğim hakimiyetini
yine çiziyorsun etime,kemiğime
sevdiğim,ben susuyorum
çünkü sen kendini hancı
beni bende yolcu yapıyorsun bu bedende...