Beni Ben Yapan Yalnızlık

Sessiz bir şekilde odamda;
Elime kağıt kalem alıp;
Düşüne düşüne;
Hayal ede ede yazmak...

Geçirdiğim günleri,
Geçmiş zamanları yaşamak...
Beni ben yapan yalnızlık...

Gün içerisinde bana kimse arkadaş olmasın,
Beni odam da şiirlerimle baş başa bıraksın...
Beni ben yapan tek şey...
Tek şey yalnızlık...

Arkamda duygularımı kabartacak;
Ufak sesle bir fon...
Beni oradan oraya sürükleyecek;
Ufak bir ton...
Yusuf'u Şair Yusuf yapan;
Tek şey, tek şey YALNIZLIK!

Sol elimde hem kalem,
Hemde tesbih...
Bana ilham veren önce yaradan;
Sonra, sonra bu ikisi...
Beni ağlatan değil, gülümseten;
Sadece tek şey YALNIZLIK!

Yalnızlıktan asla şikayetçi değilim,
Yalnızlık benim bir sevretim,
Bir mesleğim...
Dört gözle beklediğim geceler;
Benim, benim mesleğim...

Yanıma koysanız üç beş adam;
Bir şey yapamam, gönlüm susar;
Şiire çıkan kapılarım mühürlenir...
Beni ben yapan, beni yaşatan...
Yalnızlık, yalnızlık...