Beni Ben Yapan Şiiri - Yaman Karaca

Beni Ben Yapan

Beni ben yapan, kazandığım savaşlar değildir,
Beni ben yapan, kaybettiğim savaşlardır.

Eğer bugün ayakta durabiliyorsam bunu
Etrafımda yalandan duvar ören sahte dostlarıma değil,
Bugüne kadar yıkıldıklarıma ve en çok da
Tek başıma verdiğim kavgalara borçluyum...

Öyle kimsenin beni ayakta tutmak gibi bir derdi olmadı.
Ben bugün dimdik duruyorsam bunu önce ALLAH'a,
Sonra da ne olursa olsun arkamda duran kadına,
Yani anama borçluyum...

Yıkılmadıysam birilerine eyvallah ettim diye değil,
Kimseye boyun eğmediğimdendir bu hayatta...

Beni bu hayatta en çok sevmeyenler,
İstedikleri gibi olmadığım insanlardır.
Benden beklentileri olan, üzerime kendi kafalarına göre
Hayatımla ilgili türlü hesaplar kuran insanlardır.
Kusura bakmasın kimse!
Ben bu hayata kimsenin projesi olmak için gelmedim!
Yeri geldi yalnız kaldım, yeri geldi çaresiz kaldım.
Ama kimseye ne el açtım ne de
Kimsenin hayatıma burnunu sokmasına izin verdim.
Düştüysem adam gibi kalkmasını da bildim.
Kimsenin üzerimde bir hakkı yok,
Benim hakkımda bir şeyler öğrenmeye çalışan herkes,
Önce haddini, sonra da yerini bilsin, yeter...

Yarayı da çok iyi bilirim, acısını da...
Kendi yaralarını sarmanın ustasıyımdır ben,
Bu kadar yol aldıysam hayatımda,
Çıktığım hiçbir yoldan ne olursa olsun
Dönmediğim içindir.

Dibe vurduğumda arkamdan gülenlerle
Doruklarda bana akıl verenler, hep aynı kişilerdi.
Şimdi bu kadar geri duruyorsam her şeyden,
Hayatımdaki insanların gerçek yüzünü gördüğümdendir.

Aslında ben zor biri değildim,
Bunu beni, her şeye dikkat eder hale getiren,
Her şeyi bu kadar zorlaştıran,
Sahte yüzlerini her fırsatta ayan beyan eden,
En yakınım olanlar sandığım ama
Bana en uzak olanlara borçluyum.
Dost, akraba diye yaşadığım ama
Düşman aratanlara borçluyum.

Yanındayım diyenler, sırtını sıvazlayanlar,
Aslında ilk fırsatta çelme takmak için varlarmış.
Ve ben buna her defasında şahitlik ettim hayatımda,
Düşe kalka yürüdüğüm yolların sonuna geldim çok şükür...
Bana bu hayatı düşmeler değil,
Ayağımın kaymasını bekleyen dostlarım öğretti.
Ayakta kalmamı en çok da onlara borçluyum.

Beni ben yapan, hayatımda olan insanlar değil…
Beni ben yapan, yüreğimle kendimle kavgalarımdır.
Beni ben yapan kendimi tanımamdır.

Yaman Karaca