Beni Beklemeyin Şiiri - Ali Tekmil

dağa kaldırdım ben kalbimi
beni düzde aramayın
ayaz kuşağına götürdüm
donma düzeneğine
dizlerini kırıp anıdan ellerimle
unutma divanına yatırırım artık
beni beklemeyin

sesim solgundu evet
sıra dayağından geçirilmiş bir öğrenci yüzüydü
küçücüktü
ama benimdi
sesim fersizdi evet
iki adım sonra yıkılacak gibiydi
ama yine de
bir menzile varma düşüncesiydi

şimdi ne bir tını ne bir nota
iniltiye bile yetmiyor
yalnızca bir iç çekiş iklimi

yılkıya yolladılar kalbimi
sesimi zemheri aralarına
bir kart atımlık canım kaldı
onu da irislere kullanacağım

suyun arka yüzündeyim
beni beklemeyin
günlerin bin elle kapatılmış gözündeyim
siz beni beklemeyin

Ali Tekmil / 01.06.2006 - Urla.