beni bana sorma, git!
anlatamam kendimi sana.
içimdeki uçurum öyle yarık öyle derin...
beni bana sorma, git!
herkesler oturmuş, gönlün eğleyip,
derdin söyleşir...
her gün doğumuyla başlayıp,diğer günle bitirdiğim
dersidir ömrümün,kendime öğrettiğim,
kara tahtalar önünde, elimde küçücük tükenmekte bir tebeşir.
hayır! başka türlü olmayacak, biliyorum.
saçını, etini sarıp armalayan toprak, bile değil,
beni ancak paklar, o soğuk teneşir.
Kayıt Tarihi : 11.5.2013 00:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!