Bölüm 1:
Beni bana getir, yâr trenin penceresinden dışarıyı seyrederken koşuşturan, dağlar, ağaçlar, ovalar yalnızdı. Nicedir kendisi de bu yolda yolcuydu.
Kalabalık yataklı vagondan çıkıp, etrafı dolaştı… Sonra yine pencereye ve etrafında ter koşuşturan doğa aldı götürdü… - Bazen son mola umut menzilidir…diye düşündü… Kendisiyle birlikteydi artık. Tren, doğa ve kalem ile iç içe:
- “ Ferhat’ı banyo yaptıran annem, aynı zamanda ablama keseceğini söylüyordu. Meraktan hem ağlıyorum, hem de kimi keseceğini öğrenmeye çalışıyorum…
Soyguncu soysun da, vurguncu vursun
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.
Devamını Oku
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta