Ne yapmalıyım kendimi anlatmak için, itiraz edemediğim sensiz yetimliğimi anlaman için daha kaç geceye yazmalıyım hüznümü… Keskin ayazlarda daha kaç gece sarılmalıyım özlemlerin boynuna…
Unutmayı bilmem ben, yalnız seni sevmeyi öğrendim… Sevdamı içime sindirdim… Her yıldızda seni görmeyi öğrettim gözlerime… Gönlümün kıyılarına vurduğun vakit, mehtabımın sen olduğunu göreceksin… Sandalımdaki tek küreğe sarılıp gecelere meydan okuduğumu görmedi senden başka kimse…
Anlatamasam da korkularımın sebebini anla sen sevgili… Yokluğunla baş başa bırakma beni… Belini büken umutsuz sevdalarını, yürek yarelerini sil bir kalemde, bana gel… Gel ki ölüme gidelim el ele… Gel ki meydan okuyalım hayata…
Gözlerim sana baktığında, sevdamı oku susmalarımda… Yüreğim sana aksın deli deli… Bırak gündüzümde gecemde saklı bu sevda canımı alsın… Bırak sende son bulayım nefesim…
Tamamını Oku
Baharlarımızın yoklukla sarmalanmış kimliksiz buluşmalarında yolculuklara dayarız gönlümüzün yorgun başını. Dudağımızdaki ıslanmış kelimeleri birbirine sürterek, yanağımızdaki yaşlarla özlemi kör karanlıklardan geçirerek adını koyarız yapayalnızlığımızın. Tebriklerimle.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta